Varlığım türk kadınlarına emanet olsun

Varlık konusuna epey bir zaman kafayı takmış ve varlığımın nedenini kafama bağlama çalışmalarım sonrasında bugün şunun farkına vardım ki, varlığım türk kadınlarına emanet edilmeli.
bir kere varlık dediğin şey zaten sorunlu, iki elin iki parmağının tavşan kulağı şeklinde oynaması suretiyle ve arasında problemetik'ken, bir nesnenin varlığını çevresindekiler belirler diye tartışmalar yapıladururken, ben bir erkeğin varlığının tamamen kadınlara yönelteceği ilgi üzerine olduğu tezini ortaya atıyorum ey dadaşlar.
bir kere adamı adam yapan zaten (adam gay değilse) kadınlar - kafa yapısından vazgeçtim, zekadan vazgeçtim - ve o kadınlar ki ilgi görmezlerse eğer o adamı var etmezler, ediyorlarsa da o adamı kullanıyorlar demektir, o kullanmayı da isteyen istediği gibi algılayabilir, çeşitli versiyonları var malum.
pragmatizmi en çok kadınlar sevdi
Konu başlığı altında devam etmek.
Kadınlar o adamları istediği hale getirmekte birebir, anne-babanın yıllarca bulamadığı, kelin başına süremediği ilaç gibidirler. ve bu hallerinde birinci etken, fatallik değilse eğer pragmatizmin kendisidir.
bu yüzden kapitalizm de kadınları çok sever diyecek kadar basitleşip ileri götürebilirim işi.
Demek istenen o dur ki, varlığımı o çok sevdiğim kadınlara borçluyum. onlar olmasa, sanmayın ki ben işimle, anamla, kafamla, eşek gözümle varolabileceğim. zaten kafamı kafa, eşek gözümü eşek göz yapan onlar değil mi? (çok tehlikeli cümle)
selam.