Maske
Bazı insanlar var ki, en yakın olduğunu düşündekleri arkadaşlarından çok fazla şey gizleyebiliyorlar hayatlarına dair. Bazıları sadece dudakları görünür maskelerle karşımıza çıkıyorlar. Samimiyetsizliklerinden değil, korkularından sadece. Korkular hayatımızı yönetiyor. Heyecanlar değil.
Bu yazınınn okuyucularından birisi bayılıyor maskeye.
4 pabuç bağcığı:
maske illa karşındakine karşı mı takılır, belki de kendine karşı takarsın.asıl samimiyetsizlik zaten kendine karşı olan.başkasının düşüncesi önemli mi, maske taktığını unutmak varsa işin içinde o da kabul. asıl yazık arafta kalana, ne maskeli ne maskesiz yaşayana, maskenin bunaltıcı mahkumiyetini hissederek yaşayana.ama havasız kaldığında çıkarıp nefeslenmek de bir şey.korkuları bir yana itip heyecanı hissetmek.kısa sürse de, korkuya teslim olsa da, yerini bir ömür boyu tekrarlanan yorgunluğa bıraksa da heyecan yaşanmadıkça da hele bir de maskeye hiç alışılmayacaksa misafirliğe devama gerek yok
herşeyi korkularımızdan dolayı yapıyoruz
Rastgele...
maskelerden bahsettiğimizde maskenin altında bir yüzün saklı olduğunu varsayıyoruz. maskeler değişse de altında yatan tek bir yüz, bir ifade, gizlenmiş bir karakter olduğunu. ya maskenin altı boşsa, ve sadece maskeler varsa? yalnız kaldığımızda çıkardığımız değil de değiştirdiğimiz bir maskeyle oturuyorsak kendi kendimize. kendimiz dediğimiz şey, bize verilmiş ve sonra içinden bazen seçerek yarattığımız bir maske koleksiyonu. karnavala hoş geldiniz!
Post a Comment