Starbucks Teorisi

Teorilerime bir tanesini daha ekleme cesareti gösteriyorum. O da Starbucks Teorisi.
Şöyle ki, eğer ilişkiler üzerinden düşünürsek, ilişkilerin güzel olanları az da olsa içinde bir tutku barındırıyor zannımca. Bu tutku çok enteresan birşey. Sürekli aynı şeyi, başka şeylerin farkına varmama, görmeme pahasına mutlu olma durumu. Yani dışlayıcı bir durumu var otomatik olarak. Tutkunun mutsuz ettiği durumlar da olabilir ama konu bu değil. Tabii ki tutku sadece ilişkilerde karşıdaki şahsa duyulan tutku değil, başka şekillerde de karşımıza çıkıyor tutkular. Bu minvalde kahve tutkusunu irdelersek; bir kişi espresso yu çok seviyormuş, ve nezaman starbucks'a girse espresso'dan başka bir içecek almıyormuş. Oysaki Starbucks'ın çeşitlendirmeleriyle belki 40 tane farklı kahve çeşidi varmış. Ama tutku bu ya, adam hep espresso espresso, yani tutkulu bir şekilde epsresso severmiş adam. Şimdi bu adam epsressosuyla çok mutlu ama ya diğer kahveler?Modern bir davranış şekliyle aynı yerde aynı içecek.Hep aynı.Fakat mutlu. İlişki üzerinde düşünürsek, bir kadın da aynı tutkuyla erkeğine adamış kendini. Çok mutlu evet.Ama ya diğer adamlar, ya diğer kahveler?Onları neden denemiyor?Adama geri dönüyorum, adam artık o kadar uzun zamandır espresso içiyor ki en sonunda bir gün yine espresso içerken kusuyor. Neden çünkü artık midesi uyarıyor, belki bilinçaltı uyarıyor adamı. Belki de tansiyonu çıkıyor.
Demem o ki,
ilişkilerde de aynı tutkululuk durumu, bir gün gelip birisini uyarıyor, kusturuyor, tiksindiriyor. Belki arada sırada, bayramlarda mesela o en sevdiği, tutkun olduğu kahve espresso yerine frappacino içse ademoğlu midesi rahatlayacak, kendisi de espresso'nun keyfine daha çok varacak.belki. Tabii bu durum, espresso'nun daha iyi bir içecek olduğu anlamına gelmeyecektir, sadece espresso'nun dışında karşılaştıramayacak kadar farklı bir tat olduğu anlamına gelmeli.
Gidip biraz farklı kahve içmeyi bilmeli insan. Ama espressosuna da laf etmemeli.