blog yazarından

Bir önceki postuma gelen biton yorum sonrasında ne diyeceğimi bilemedim. Ama enteresan anonimler benim hakkımda söz sahibi olmuş garip olmuş. Kapımı çalan kimse olmadı ama onu da söyleyeyim. en son gelen yorum da hoş: ya nefret ettiğimi sanıyorsam?
denge isimli zatı tanıyorum sanırım. bu paradoksal soruyu sorduyu tanıyorum en azından. buna karşılık ki zaten yazmayı düşündüğüm şeyleri şöyle sıralamak gerek:
**içim o kadar çok acıyor ki ne kadar içki içeceğimi bilemiyorum. içim neden acıyor diyenlere ne diyeceğimi de bilemiyorum. çok şey oluyor hayatta denilebilir belki. belki de şu sıralar depresif olmuş olabilirim. kafam bozuk mu okadar emin değilim ama. buraya bile bu kadar samimi şeyler yazmayı umursamayacak durumdayım yani.
**birgün elimde hiçbir şey kalmayacak. hergün bunu görüyorum. yalnızlığı gidermenin yolu yok. her beni umursayan bir süre sonra beni hatırlamayacak. acayip acı bişi buda.
**ilişkilere baksan orada da durum çok saçma. hiç bir tek ilişkiye bile inanmıyorum. zaten neye inanıyorum ki. ama ilişkilerin hepsi bir gün bitiyor oluyor. onca güzellik onca emek elde duran buz kütlesi eriyip yerlere akıyor elin arasından. bakakalıyor insan.
**ben neşeli biriydim neşem nerede?
**konsantre olamıyorum. birisi bana meditasyon öğretsin.
**huzurlu olmak isterken bu kadar huzursuz olmak nedemek biri de bunu açıklasın.
**atın beni denizlere.