Halı kahramanı

Bir çocuk büyük bir halıdaki renklerin ve motiflerin büyüsüne kapılarak kaydırak oyunu ve rus ruleti arası tuhaf ve tehlikeli bir maceraya atılıyor. Halının yüzeyini bir uçtan bir uca kat etmesi gerekmektedir, ama kızgın korlar demek olan kırmızı motiflere ve zehirli yılanlar demek olan siyah motiflere basmadan. Yalnızca eşitsiz aralıklarla serpiştirilmiş sarı motiflere basmak serbesttir.
Çocukların oyun oynarken cidi oldukları söylenir. Hikaye bu ciddiyeti ciddiye alır: Halının başkalaşımı gerçeğe dönüşü. Çocuk başlangıçta kırmızı motifler alev, siyah motifler yılanmış gibi yapara; ama oyununun, oyundaki "gayri ciddi"nin asıl tanımlayıcısı olan bu "mış gibi" anlatının akışı boyunca, oyun çocuk tarafından gitgide daha ciddiye alındıkça yok olur gider. Çocuğun dengesini kaybetme tehlikesi arttıkça siyah ve kırmızı motifler tehdit edici bir gerçeklik kazanır, korkunç uçurumlara, yakıcı alevlere dönüşür. Sonunda çocuk dengesini kaybeder ve düşer: "Son anda, düşüşünü engellemek için içgüdesel olarak elini uzattı. Ve çıplak elinin kaynayan parlak siyah kütleye gömüldüğünü gördü. Korkuyla uzun bir çığlık attı."
Hikayenin sonunda anne uzakta, güneşte, çocuğunu aramaktadır.
Ne olup bitmiştir?Güneşten uzakta, halının düz dikdörtgen yüzeeyinde korkunç delikler açılmıştır. Oyunun ciddiyetini sağlamak için gereken "gerçeklik izlenimi" ölüm getirmiştir. Halının ayrışan motifleri güven verici biçimlerden sıyrılarak yoğun vahşi güçlere dönmüştür.